چکیده
«تربیت جنسی» به معنای فراهم آوردن زمینه رشد بهنجار و به دور از انحرافات غریزه جنسی، یکی از ساحت‌های هشت‌گانه تربیتی است که با توجه به حسّاسیّت‌های ویژة آن، نیازمند بینش و دانش است؛ امری که از دیرباز مورد توجّه ادیان مختلف بوده. اسلام نیز با طبیعی خواندن خواسته‌های جنسی و مخالفت با رهبانیّت، بر محوریّت ساحت‌های معنوی تأکید ورزیده و ارتباط سالم را بسترساز عبادت خدا خوانده است. بازکاوی تمایزهای جنسی و جنسیّتی مرد با زن و ارائه دستورات عملی متناسب با آن، همچنین ارائه سازوکاری متناسب با مراحل رشد و رهنمودهایی لازم برای توفیق در آموزش‌های جنسی، از دیگر بایسته‌های تربیتی در مسیر رشد بهنجار غریزه جنسی است.
این نوشته بر آن است تا به این پرسش اساسی پاسخ دهد که بایسته‌های دانشی و بینشی در تربیت جنسی از دیدگاه قرآن، با تکیه بر دیدگاه مفسران فریقین چیست؟ بدیهی است که این پاسخ‌گویی، بر پایه روش تفسیری مقارن و با استفاده از منابع تفسیری دو مکتب صورت می‌پذیرد.
)