از جمله آیاتی که دستاویزی برای منکران عصمت پیامبر اکرم’ قرار گرفته، ده آیه آغازین سوره عبس است که با لحنی عتاب‌آمیز، سخن از چهره ترش نمودن و بی‌اعتنایی به حال مشتاقان هدایت به میان آورده است. غالب مفسران اهل سنت این آیات را مربوط به رفتار پیامبر اکرم’ در مقابل ابن ام‌مکتوم دانسته‌اند، اما غالب امامیه آن را ناظر به فردی اموی دانسته و ساحت پیامبر اکرم’ را از اتهام دور نموده‌اند. مستند هر دو گروه روایاتی است که با نگاه تأمل‌آمیز به ضعف و ارسال دچار می‌باشند و آنچه از بررسی مفاد آیه به دست می‌آید آن است که روی سخن با فردی است که دارای مسئولیت هدایت و ارشاد بوده و این آیه وی را به دلیل کوتاهی‌اش مورد توبیخ قرار می‌دهد. این فرد با توجه به ویژگی‌های اخلاقی پیامبر اکرم’ آن حضرت نیست؛ گرچه مشخصات آن هم دقیقاً روشن نیست.
)