یکی از مفاهیم قرآنی در باب معاد، مسئلۀ اعراف و اعرافیان است که در آیات 46 تا 49 سوره اعراف، بدان اشاره شده است. دربارۀ اینکه منظور از اعراف چیست و کجاست و نیز اعرافیان چه کسانی هستند، عالمان و مفسران بر اساس آیات و روایات، دیدگاه‌های گوناگونی را مطرح کرده‌اند. نوشتار پیش رو می‌کوشد تا با مراجعه به تفاسیر به صورت تطبیقی، آرا و نظرات پژوهشگران و مفسران را استخراج و بررسی کند. از یافته‌های مهم این پژوهش آن است که اعراف، مکانى بلند میان بهشت و جهنم است و در آن حجتهاى خدا (انبیا، اوصیا و اولیای الهی) بر مردم و نیز گروهى قرار دارند که به خاطر اعمالشان مستحق بهشت نشدهاند و سزاوار خلود در جهنم هم نشدهاند، و در انتظار فرمان خدا هستند تا با شفاعت معصومان و مقربان درگاه الهی به آنان اجازۀ ورود به بهشت داده شود.
)