اسلام مبنای خود را بر پایه اجتماع قرار داده و رسالت اصلی انبیا : نیز حضور در متن جامعه جهت تربیت انسان است. کاملترین جلوه این تربیت هم در قرآن و گفتار و رفتار رسول خداj قابل شناسایی است. پژوهش حاضر براساس آیات قرآن به بررسی شخصیت اجتماعی رسول خداj میپردازد و با توجه به اینکه برخی آیات در مورد پیامبر قابل برداشتها و تفسیرهای متفاوتاند این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی به مقایسه دیدگاههای طبری؛ از مفسران اهلسنت و نویسنده جامعالبیان با دیدگاههای طبرسی؛ از مفسران شیعه و نویسنده مجمعالبیان پرداخته است و به این پرسش پاسخ میدهد که «دو مفسر یادشده چه تبیینی از شخصیت اجتماعی رسول خداj داشتهاند». برای رسیدن به پاسخ، ابعاد شخصیت اجتماعی رسول خداj از منظرِ رفتار با خانواده، رفتار با عموم مردم، رفتار با مؤمنان، رفتار با منافقان، رفتار با اهل کتاب و رفتار با کفار و مشرکان مورد بررسی قرار گرفته و نتیجه پژوهش تشابه دیدگاه دو مفسر، در تبیین شخصیت اجتماعی رسول خداj بوده است. به اینمعنی که رسول خداj با توجه به شرایط فکری، اعتقادی و اجتماعی برای هر یک از گروههای مذکور، شیوههای مناسب و مؤثری را مورد استفاده قرار میدادند و ضمن رعایت نکات اخلاقی و تاثیرگذاری معنوی، در برخی موارد از جمله مسایل اصولی، نرمش نشان نداده و با قاطعیت و سازشناپذیری عمل میکردند.
جعفری, سیدسجاد , طیب حسینی, محمود و یوسفی پیما, مهدی . (1400). مطالعه تطبیقی شخصیت اجتماعی رسول خدا از منظر تفسیر جامع البیان و مجمع البیان. مطالعات تطبیقی قرآن و حدیث, 1400(2), 35-70.
MLA
جعفری, سیدسجاد , , طیب حسینی, محمود , و یوسفی پیما, مهدی . "مطالعه تطبیقی شخصیت اجتماعی رسول خدا از منظر تفسیر جامع البیان و مجمع البیان", مطالعات تطبیقی قرآن و حدیث, 1400, 2, 1400, 35-70.
HARVARD
جعفری, سیدسجاد, طیب حسینی, محمود, یوسفی پیما, مهدی. (1400). 'مطالعه تطبیقی شخصیت اجتماعی رسول خدا از منظر تفسیر جامع البیان و مجمع البیان', مطالعات تطبیقی قرآن و حدیث, 1400(2), pp. 35-70.
CHICAGO
سیدسجاد جعفری , محمود طیب حسینی و مهدی یوسفی پیما, "مطالعه تطبیقی شخصیت اجتماعی رسول خدا از منظر تفسیر جامع البیان و مجمع البیان," مطالعات تطبیقی قرآن و حدیث, 1400 2 (1400): 35-70,
VANCOUVER
جعفری, سیدسجاد, طیب حسینی, محمود, یوسفی پیما, مهدی. مطالعه تطبیقی شخصیت اجتماعی رسول خدا از منظر تفسیر جامع البیان و مجمع البیان. مطالعات تطبیقی قرآن و حدیث, 1400; 1400(2): 35-70.